«سخت‌ترین دستور محدودیت پلاستیک در تاریخ» چین نزدیک به دو سال است که اجرا می‌شود.نظرات در مورد تقویت بیشتر کنترل آلودگی پلاستیکی (از این پس دستور محدودیت پلاستیک نامیده می شود) که در ژانویه 2020 صادر شد، تولید و فروش کیسه های خرید پلاستیکی یکبار مصرف، ظروف غذاخوری و سایر محصولات را ممنوع یا محدود می کند و یک جدول زمانی خروج بلندپروازانه را تعیین می کند.به عنوان مثال، برخی از محصولات پلاستیکی یکبار مصرف باید در کمتر از یک سال به طور کامل از بازار خارج شوند.
حذف سریع تعداد زیادی از محصولات پلاستیکی تجزیه ناپذیر یکبار مصرف منجر به رشد سریع ظرفیت تولید جایگزین ها در مدت زمان کوتاهی شده است.در میان آنها، پلاستیک های زیست تخریب پذیر جذابیت خاصی دارند.Weng Yunxuan، پروفسور شیمی پلیمر در دانشگاه فناوری و فناوری پکن، پیش‌بینی می‌کند که تا سال 2025، ظرفیت تولید سالانه دو نوع اصلی پلاستیک زیست تخریب‌پذیر PBAT و PLA چین از حدود 300000 تن و 100000 تن در سال 2020 به حدود 7 میلیون تن افزایش خواهد یافت. و بیش از 1 میلیون تن که به بیش از دو سوم ظرفیت تولید جهانی می رسد.
این در حالی است که چند ماه پیش در برنامه عملیاتی کنترل آلودگی پلاستیک در برنامه پنج ساله چهاردهم که توسط کمیسیون توسعه و اصلاحات کشور و وزارت محیط زیست اکولوژیکی صادر شد، طول پلاستیک های زیست تخریب پذیر به میزان قابل توجهی کاهش یافت و هیچ الزامی وجود نداشت. برای تبلیغ چنین محصولاتی در سیاست.در عوض، بر نیاز به مطالعه تأثیر پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر، استانداردسازی زمینه‌های کاربرد، و به وضوح برای جلوگیری از گسترش کور ظرفیت تولید تأکید کرد.
چه چیزی باعث شد که سیاست گذاران چینی در مدت کوتاهی نگرش خود را نسبت به پلاستیک های زیست تخریب پذیر تغییر دهند؟
تعاریف و استانداردهای نامشخص
یکی از ایده های اساسی برای کنترل آلودگی پلاستیکی یکبار مصرف، جایگزینی محصولات پلاستیکی یکبار مصرف با مواد سازگار با محیط زیست و تمرکز بر سه جهت عملکرد «قابل بازیافت، قابل بازیافت و تجزیه پذیر» است.بنابراین، کیسه‌های پلاستیکی تجزیه‌پذیر و فیلم‌های مالچ‌پاشی تجزیه‌پذیر به‌عنوان محصولات جایگزینی که توسط دولت تبلیغ می‌شوند، در نظر گرفته می‌شوند، بنابراین به دنبال آنها هستند.
اما منظور از به اصطلاح "پلاستیک تجزیه پذیر" چیست؟در استانداردها و دستورالعمل های فعلی چین، تعریف و طبقه بندی آن مشخص نیست.
در استاندارد ملی فعلی GB / t20197 تعریف، طبقه بندی، علامت گذاری و الزامات عملکرد تخریب پلاستیک های تجزیه پذیر منتشر شده در سال 2006، پلاستیک های تجزیه پذیر به چهار دسته تقسیم می شوند: پلاستیک های زیست تخریب پذیر، پلاستیک های کمپوست پذیر، پلاستیک های تجزیه پذیر با نور و پلاستیک های تجزیه پذیر ترمواکسیدی.دو دسته اخیر عبارتند از افزودن حساس‌کننده‌های نوری یا کاتالیزورها بر اساس پلاستیک‌های غیرقابل تجزیه، آنها را به قطعات پلاستیکی ریز تقسیم می‌کنند - اما این میکروپلاستیک‌ها ممکن است خواص مولکولی اولیه خود را حفظ کنند، هنوز نمی‌توانند توسط محیط جذب شوند و در طبیعت باقی خواهند ماند، زیرا با چشم غیرمسلح نامرئی هستند و باعث آلودگی جدی تری می شوند.
پس از ارائه یک سری استانداردهای ملی برای پلاستیک های حرارتی و زیست تخریب پذیر در سال 2010، دیگر یک سری استاندارد ملی برای پلاستیک های زیست تخریب پذیر وجود نداشت.این استانداردها فیلم‌های پلاستیکی کشاورزی، کیسه‌های خرید، کیسه‌های بسته‌بندی سریع، ظروف غذاخوری و سایر دسته‌های اصلی را پوشش می‌دهند، اما استانداردهای توصیه‌شده هستند و اجباری نیستند.
در سال 2020، دستورالعمل‌های طبقه‌بندی و شناسایی محصولات پلاستیکی تجزیه‌پذیر تدوین‌شده توسط فدراسیون صنایع سبک چین، تعریف جدیدی از پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر ارائه کرد که به وضوح مستلزم آن بود که نرخ تجزیه زیستی باید 90% باشد.با این حال، این راهنما دارای نیروی الزام آور استانداردهای ملی نیست.
تعاریف و استانداردهای نامشخص منجر به سردرگمی بازار شده است.وانگ ژانجی، معاون رئیس جمهور و دبیر کل انجمن صنایع پردازش پلاستیک چین، در مصاحبه با China Newsweek اشاره کرد که به دلیل عدم وجود استانداردهای نظارتی یکپارچه بر تولید، کیفیت محصولات پلاستیکی تجزیه پذیر موجود در بازار ناهموار است.انواع جدیدی از مواد تجزیه پذیر با اختلاف فنی وجود دارد که به عنوان تجزیه پذیر شناخته می شوند، اما در نهایت نمی توانند استانداردهای تخریب را برآورده کنند.
در حال حاضر پیش‌نویس طرح جدید «تعریف، طبقه‌بندی، علامت‌گذاری و الزامات عملکرد تخریب پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر» در آبان ماه ۱۳۹۹ منتشر شده است که در مرحله نظرخواهی است و هنوز اجرایی نشده است.پس از اجرایی شدن این استاندارد، در سال 2006 جایگزین استاندارد قدیمی خواهد شد.
آیا پلاستیک قابل تجزیه واقعا تخریب می شود؟
سردرگمی استانداردها تنها یکی از مشکلات متعدد پلاستیک های تجزیه پذیر است.
مثل بذر اگر در جای خیلی سرد انداخته شود ممکن است هرگز جوانه نزند.اگر پلاستیک های تجزیه پذیر با محیط مناسب سازگار نباشند، به سختی تخریب می شوند.
حتی برای پلاستیک های قابل تجزیه تایید شده، واکنش تخریب تنها زمانی رخ می دهد که شرایط خاصی برآورده شود و سرعت تخریب تحت تاثیر اکسیژن، رطوبت، دما، میکروارگانیسم های خاص و غیره قرار می گیرد.ژانگ میائو، مدیر مرکز ترویج فناوری بازیافت شانگهای Pudong Yike، به گفتگوی خارجی چین گفت که به عنوان مثال، PLA، یکی از انواع اصلی پلاستیک قابل تجزیه، باید شرایط دما و رطوبت کمپوست صنعتی را برآورده کند تا به طور موثر تجزیه شود و این کار را نخواهد کرد. تجزیه بیولوژیکی کامل در سایر محیط های با دمای پایین.برای مثال دیگر، PBAT، یکی دیگر از مواد بزرگ، دارای راندمان تخریب بسیار پایین در آب است.برخی از آزمایش‌ها نشان دادند که میزان تخریب آن در عرض 365 روز پس از تخریب کمتر از 2٪ است، به این معنی که تأثیرات زیست‌محیطی مضری بر رودخانه‌ها، اقیانوس‌ها و سایر محیط‌های آبی مانند پلاستیک‌های غیرقابل تجزیه خواهد داشت.
در جدیدترین گزارش «بررسی ارزیابی اثر کاربرد پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر» که توسط این مرکز منتشر شد، همچنین اشاره شده است که استفاده از پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر موجود برای جایگزینی پلاستیک‌های سنتی برای حل مشکل آلودگی پلاستیک‌های دریایی «احتمالاً آرزویی است».
لیو هوآ، مدیر پروژه صلح سبز، معتقد است که نتایج محیط آزمایشی را نمی توان به طور مستقیم به عنوان مبنایی برای ترویج پلاستیک های تجزیه پذیر مورد استفاده قرار داد.لازم است عملکرد تخریب پلاستیک های تجزیه پذیر در محیط استفاده واقعی قبل از استفاده در محیط مربوطه بررسی شود.لیو می‌گوید: «پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر ممکن است در واقع همان خطراتی را برای افراد بیولوژیکی، تنوع زیستی و اکوسیستم‌ها ایجاد کنند که پلاستیک‌های سنتی هستند.بنابراین ما نیاز داریم که مناسب بودن پلاستیک های تجزیه پذیر را در سناریوهای مختلف نشان دهیم تا تصمیم بگیریم که آیا آنها باید تبلیغ شوند یا خیر.
در حال حاضر، روش‌های دفع بیولوژیکی مانند کمپوست کردن و هضم بی‌هوازی می‌توانند واقعاً پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر را "تخریب" کنند.با این حال، برخی از کارشناسان در «برنامه پنج ساله چهاردهم» در سالن بحث سیاست کنترل آلودگی پلاستیک به میزبانی مرکز توسعه رفاه عمومی تیانجین اشاره کردند که از تحقیقات واقعی، در حال حاضر، مصرف و استفاده از پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر عمدتاً در این زمینه رخ می‌دهد. زندگی، و اکثریت قریب به اتفاق محصولات در زمینه زندگی در نهایت به سوزاندن و دفن زباله سرازیر می شوند، که به این معنی است که اکثر پلاستیک های تجزیه پذیر را نمی توان بهینه کرد.
تشکیل یک حلقه بسته زنجیره مدیریت پلاستیک تجزیه پذیر دشوار است
بنابراین، آیا تقویت مدیریت محصولات پلاستیکی تجزیه پذیر پس از استفاده می تواند تضمین کند که این پلاستیک های ویژه می توانند وارد سایت های کمپوست مربوطه شوند تا تخریب را متوجه شوند؟
از نظر تئوری، این امکان پذیر است، اما به دلیل استانداردهای غیریکنواخت پلاستیک های تجزیه پذیر و هزینه های مدیریتی و عملیاتی بالا، این ایده به سختی قابل اجرا است.
لیو هوآ با توجه به زنجیره مدیریتی پلاستیک تجزیه پذیر گام به گام استنباط کرد: "با شروع طبقه بندی زباله های خانگی، ساکنان آن را در سطل زباله آشپزخانه قرار می دهند، سپس با طبقه بندی حمل می کنند و در نهایت برای تصفیه نهایی وارد تصفیه خانه زباله آشپزخانه می شوند. کیسه های پلاستیکی تجزیه ناپذیر یا غیر قابل تایید را می توان در هر پیوندی مخلوط کرد، در غیر این صورت کارخانه تصفیه زباله آشپزخانه فقط می تواند تمام کیسه های زباله را برای اطمینان از الزامات تولید عادی حذف کند. برای ترویج کیسه های پلاستیکی تجزیه پذیر ایجاد نشده است.
"حتی اگر فرض کنیم کیسه های پلاستیکی تجزیه پذیر دارای علائم گواهی هستند، پس از استفاده، در حالت تمیز و تمیزی قرار ندارند، که می تواند شناسایی را برای شما آسان کند. ما نمی توانیم تضمین کنیم که همه کسانی که زباله می ریزند، تجزیه پذیر را تشخیص دهند. کیسه های پلاستیکی، و ما هیچ اطمینانی نداریم که داوطلبان می توانند نظارت کنند و اطمینان حاصل کنند که هر کیسه پلاستیکی وارد سطل زباله تجزیه پذیر است."وی گفت: "در استفاده عملی، اگر یک مدیریت حلقه بسته نسبتا کامل شکل نگیرد، این پلاستیک های تجزیه پذیر نقش خود را از دست خواهند داد."
در واقع، در حال حاضر، تصفیه خانه جامع زباله، کیسه های پلاستیکی مخلوط شده در زباله های آشپزخانه را به عنوان ناخالصی دسته بندی می کند و در نتیجه پلاستیک های زیست تخریب پذیر کمی وارد مرحله تخمیر می شوند.یک کارشناس آشنا با تصفیه زباله های پلاستیکی چین خاطرنشان کرد که تجهیزات مرتب سازی ناخالصی به طور کلی در تاسیسات تخمیر زیست توده و تصفیه زباله های آشپزخانه گنجانده شده است که هدف آن اطمینان از عدم ورود ناخالصی هایی مانند محصولات پلاستیکی به پیوند تخمیر است.
علاوه بر این، باید به هزینه اقتصادی پلاستیک های تجزیه پذیر اشاره کرد.بر اساس محاسبات تقریبی لیو هوآ بر اساس داده‌های منتشر شده توسط کمیسیون مدیریت شهری پکن، با فرض اینکه هر خانوار در پکن روزانه تنها از یک کیسه پلاستیکی تجزیه‌پذیر برای نگهداری زباله استفاده می‌کند، هزینه خرید کیسه‌های زباله پلاستیکی تجزیه‌پذیر در پکن از 1.2 بیشتر خواهد شد. میلیارد یوان در طول سال.با این حال، با توجه به وضعیت فعلی تصفیه زباله، اکثریت قریب به اتفاق کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف باید سوزانده و دفن شوند.او گفت: "با چنین سرمایه گذاری عظیم، اما بدون مزایای ادعا شده توسط پلاستیک های تجزیه پذیر، قابل تامل است که آیا ترویج پلاستیک های تجزیه پذیر هنوز یک انتخاب معقول است."
کارشناسان نامبرده نامبرده نیز معتقدند که اگر پلاستیک های تجزیه پذیر به طور گسترده در عرصه زندگی مورد استفاده قرار گیرد و اطمینان حاصل شود که این پلاستیک های تجزیه پذیر برای «تخریب» وارد تأسیسات تصفیه زباله آشپزخانه می شوند، باید یک سیستم جمع آوری و حمل و نقل جداگانه ایجاد شود که بسیار گران است.وی ادامه داد: در واقع نسبت زباله های پلاستیکی در حوزه حیات که می تواند به محیط زیست نشت کند زیاد نیست، در عوض بهتر است یک سیستم جمع آوری و نجات عادی سازماندهی شود. نیازی به استفاده از پلاستیک های تجزیه پذیر در این زمینه نیست. را می توان جمع آوری کرد و فقط از پلاستیک های سنتی به طور مستقیم استفاده کرد."او گفت: «نظر من این است که بهتر است هزینه نسبتاً کمی روی پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر سرمایه‌گذاری کنیم که می‌توانند در مناطقی که مستقیماً باعث نشت محیطی می‌شوند، مانند فیلم‌های مالچ‌پاشی کشاورزی که بازیافت آن دشوار است، استفاده شود.
به گزارش خبرگزاری شینهوا، سالانه میلیون ها تن فیلم پلاستیکی در کشاورزی چین استفاده می شود که بیشتر آنها به دلیل سختی بازیافت به آلودگی سفید در محیط زیست کاهش می یابد.بررسی فوق در مورد ارزیابی اثر کاربرد پلاستیک های تجزیه پذیر اشاره می کند که تولید فیلم پلاستیکی کشاورزی ممکن است معقول ترین جهت کاربرد پلاستیک های تجزیه پذیر باشد.
بحث و مناقشه پیرامون پلاستیک های زیست تخریب پذیر باعث سرد شدن نگرش سیاست گذاران چینی نسبت به آن شده است.شاید درست مانند ویژگی های عملکرد خود این ماده، به شرایط سخت و زمینه های مناسب نیاز دارد تا پلاستیک های تجزیه پذیر در استراتژی کنترل آلودگی پلاستیک چین نقش ایفا کنند.در حالی که رونق پلاستیک های زیست تخریب پذیر در حال محو شدن است، برنامه اقدام برای کنترل آلودگی پلاستیک در برنامه پنج ساله چهاردهم نیز کاهش منابع را به عنوان یکی از اولویت ها در نظر گرفته است.تجارت الکترونیک، بسته‌بندی سریع و تهیه اندام‌ها و مکان‌ها از حوزه‌های کلیدی «کاهش پلاستیک» در پنج سال آینده خواهد بود.
