مشخص است که اتحادیه اروپا سالانه 25 میلیون تن زباله پلاستیکی تولید می کند، اما تنها 1/10 آن بازیافت می شود.به منظور حل مشکل دور ریختن تعداد زیادی پلاستیک، پارلمان اروپا لایحه ای را برای ممنوعیت کامل محصولات پلاستیکی یکبار مصرف تصویب کرد.در واقع کشورها یا مناطق مختلف ممنوعیت های مشابهی دارند.به عنوان مثال، استرالیای جنوبی و فرانسه از سال 2021 فروش نی های یکبار مصرف، ظروف غذاخوری و میله های مخلوط کن را ممنوع کرده اند.سرزمین اصلی چین نیز از سال 2021 تولید و فروش ظروف پلاستیکی فوم یکبار مصرف را ممنوع کرده است.

در میان اولین دسته از لیست های "بدون پلاستیک"، کیسه های یکبار مصرف حاوی مواد پلیمری تجزیه ناپذیر شامل کیسه های خرید، کیسه های پلاستیکی روزانه، کیسه های پلاستیکی کاغذی و کیسه های زباله است.ظروف یکبار مصرف حاوی مواد پلیمری تجزیه ناپذیر، از جمله جعبه (شامل روکش)، کاسه (شامل روکش)، ظروف، بشقاب، فنجان نوشیدنی (شامل روکش) و سایر محصولات، در "لیست سیاه" فهرست شده اند.در کاتالوگ تکمیلی "ممنوعیت پلاستیک" فیلم کشاورزی فوق نازک، چاقو، چنگال و قاشق یکبار مصرف، سواب پنبه ای پلاستیکی و محصولات شستشو حاوی مهره های پلاستیکی وجود دارد.

با مواجهه با «سفارش ممنوعیت پلاستیک» جدی‌تر، بازار شروع به پر شدن از گزینه‌های مختلف کرد.برخی از این جایگزین ها به طبیعی بودن مواد، برخی به این می بالند که همه آنها پلاستیک های زیست تخریب پذیر هستند و برخی دیگر پلاستیک های تجزیه پذیر هستند.این مباهات دقیقاً چه چیزی را نشان می دهد؟آیا پلاستیک به اصطلاح دوستدار محیط زیست واقعا دوستدار محیط زیست است؟

"پلاستیک کاملاً زیست تخریب پذیر" چیست؟

تحت شرایط طبیعی یا کنترل مصنوعی، مواد آلی می توانند تجزیه شده و تحت عمل فعالیت های زیستی زیستی به مواد مولکولی کوچک تبدیل شوند.

در شرایط طبیعی، تحت تاثیر دما، آب، نور، اکسیژن و عوامل دیگر، با پلاستیک های زیست تخریب پذیر متفاوت است.پلاستیک‌های کاملاً زیست‌تخریب‌پذیر حاوی اجزای زیست‌تخریب‌پذیر نیستند، بنابراین می‌توانند به‌طور کامل توسط میکروارگانیسم‌ها بدون باقی‌مانده تجزیه شوند، که پلاستیک کاملاً زیست‌تخریب‌پذیر است.

تفاوت بین "پلاستیک های کاملاً زیست تخریب پذیر" و "پلاستیک های تجزیه پذیر" چیست؟

تخریب PE + عامل تخریب است.یا نشاسته، پودر سنگ و غیره را اضافه کنید. اگرچه این نوع پلاستیک تجزیه پذیر قابل تجزیه است، اما نمی توان آن را به طور کامل تجزیه کرد.همچنان حاوی پلاستیک و سایر اجزای مرتبط است.تنها بخشی از آن در شرایط طبیعی قابل تخریب است.اگر دفن یا سوزانده شود باز هم باعث آسیب به محیط زیست و تشدید غیر مستقیم اثر گلخانه ای می شود.به عبارت دیگر، وقتی مردم این پلاستیک تجزیه پذیر را انتخاب یا استفاده می کنند، مانند کیسه های پلاستیکی سنتی، محیط را نیز آلوده می کند.

پلاستیک های کاملاً تجزیه پذیر به این موارد اطلاق می شود: در شرایط طبیعی مانند خاک و/یا خاک شنی و/یا شرایط خاص مانند کمپوست سازی، هضم بی هوازی یا محیط کشت آبی، در اثر فعالیت میکروارگانیسم های موجود در طبیعت تجزیه می شوند. باکتری ها، کپک ها و جلبک ها، و در نهایت به طور کامل به دی اکسید کربن (CO2) یا / و متان (CH4) تجزیه می شوند نمک های معدنی معدنی آب (H2O) و عناصر آن و پلاستیک های زیست توده جدید.بنابراین «پلاستیک تجزیه پذیر» فقط «پلاستیک تجزیه پذیر» است و برابر با «پلاستیک کاملاً زیست تخریب پذیر» است.

بنابراین "تمام پلاستیک های زیست تخریب پذیر" پلاستیک محافظ محیط زیست واقعی است!